پاشو صبح شده
ذهن ما بر ما تسلط کامل دارد. ذهن ما همه چیز را کنترل می‌کند. او با قدرت ما را به پیش می‌راند. ولی اگر ذهن دارای نقاط ضعفی باشد چه؟ در آن صورت نه تنها موجب رشد ما نخواهد شد بلکه ما را به عقب خواهد راند. دانستیم که یکی از مشکلات ذهن عدم تمایل به خلاقیت است و باید از این نقص گذشت. برای این کار باید بر ذهن خود مسلط شوید و زمام امور آن را در دست بگیرید. ولی چگونه؟ مگر من چیزی جز ذهنم هستم؟ چگونه خودم را کنترل کنم؟
همه ما می‌دانیم که چنین امری ممکن است. در درون من چیزی است که بر همه چیز نظارت می‌کند و می‌تواند مسیر تفکر مرا دنبال کرده و یا آن را تغییر دهد. در درون من «منی» است که ناظر به من است. در واقع خودآگاه ما توانایی کنترل و نظارت بر شیوه تفکر را دارد.
چنانچه می‌خواهید ذهن خود را کنترل کرده و از نقص‌های آن عبور کنید باید در ابتدا بر آن تسلط یابید و این کار با خودآگاهی ممکن است. هر گاه خواستید در مورد موضوعی به تفکر بپردازید، بدانید که در ابتدا باید خودآگاه شوید و بدانید که ذهنتان در کجا دچار مشکل است. باید مشکلات ذهن خود را به یاد آورید و با تغییر مسیر تفکر خود دست به نوآوری و خلاقیت بزنید.
وقتی در خوابید جهان چگونه است؟ خوب ساکت و خاموش. پس از بیداری است که جهان معنا می‌یابد. پس از آنکه چشم‌های خود را می‌گشاییم، جهان آغاز می‌شود. ولی بیشتر ما در طول روز و در زمان بیداریمان نیز در خواب فرو رفته‌ایم. ما در بیشتر ساعات بیداری خود در حالت آگاهی کامل نیستیم بلکه معمولاً در حالتی به نام «نیمه خودآگاه» به سر می‌بریم. در این حالت، ذهن همه چیز را کنترل کرده و ما را به حالت عدم تمایل به خلاق فرو می‌برید. این حالتی است که به آن «عادی نگری» نیز می‌گویند. در این حالت همه چیز عادی و معمولی است.
چنانچه از این خواب برخیزید و خودآگاه شوید خواهید دانست که هیچ چیز در این جهان عادی نیست و همه چیز قابلیت تغییر و بهبود دارد. می‌توان با خودآگاهی بر ذهن مسلط شد و زمام امور آن را به دست گرفت. در حالت عادی چیز نویی در ما شکل نمی‌گیرد و در صفر خواهیم بود، ولی با خودآگاهی گویی از خواب برخواسته‌ایم و جهان پیرامونمان از ایده و راه رسیدن به ایده لبریز می‌شود. با یک نظر می‌توان ده‌ها مورد را برای تغییر و ایده یابی دید. با خودآگاهی به سوی بینهایت خواهید رفت.
